Wie is Bertus?
Hebben jullie echt je camper een naam gegeven? Ja, dat hebben we! Pak een pot thee en de kat op schoot, en maak je klaar voor een tripje in de geschiedenis van Bertus!
Ik en mijn ouders hadden zo’n zeven jaar geleden onze zinnen gezet op dit lieve Volkswagen T3 camperbusje uit 1984. Het T3 virus zat al een flinke tijd in de familie, mijn broer rijdt al meer dan 20 jaar in zijn T3 oldtimer. Hij is er zelfs lang mee op reis geweest, dus het was toen echt zijn woning. Hij kwam onderweg een hoop leuke mensen tegen, en ook een kitten, waarover hij zich ontfermde. Zo reisden ze voortaan samen in de bus, kat lekker op de passagiersstoel! En eindelijk was het voor ons ook zover, er zou nog een VW T3 bijkomen in de familie!
De zoektocht begon op marktplaats. Eigenlijk waren we direct helemaal weg van de witte camper met de leuke retro gordijntjes. Ik hoor je denken, je hebt toch niet een camper geselecteerd op zijn gordijnen, toch? Nou, het speelde misschien een klein beetje mee… Maar, om het hoofd koel te houden is mijn broer mee geweest naar de bezichtiging hoor.
Het viel hem niks tegen, op de gebruikelijke roestplekken die zo’n oldtimer nou eenmaal heeft, na. We gingen er nog even over nadenken. Maar lang hoefde dat niet, binnen een dag deden we een bod en bespraken we de overname! Bertus heeft namelijk een aantal charmante eigenschappen waar we ook echt naar op zoek waren. Zo is zijn aanrecht vrij lang en loopt deze in 1 stuk door. Erg handig om op te koken en veel spulletjes kwijt te kunnen. Hij heeft een prachtige luifel die in no time onderdak biedt. Zijn dak is hoog genoeg zodat je er in kan staan en genoeg opberg ruimte hebt. Tja, hoe moet je dat uitleggen? Iets voelt gewoon goed! (Voordat we de echte experts over ons heen krijgen, uiteraard hebben we ook de techniek bekeken voor zover mogelijk en ermee gereden. De echte ‘uitdagingen’ kwamen dan ook pas na aanschaf… Iets met Murphy en wet!)
Je ziet het goed, Bertus was eerst wit! Maar wij hadden toch echt iets anders in gedachten. Iets meer… retro! Laat ik je meenemen op een kleine geschiedenistour over Hoe Bertus Transformeerde. Maar eerst die naam. Hoe kwamen we daar nou op? Simpel, die kwam tot mij. Het is gewoon een Bertus. Sommige dingen zijn ook gewoon heel simpel.
Maar dat Bertus zelf niet zo simpel bleek, daar kwamen we al snel achter! Deze pagina is dan ook een soort mega-blog geworden, een Dagboek van Bertus. Puur voor degene die het leuk vindt te lezen en zien wat we er allemaal aan gedaan hebben, en wat er zoal bij komt kijken een oldtimer op te knappen. Want Volkswagen had niet gedacht dat er anno 2024 nog T3’s zouden rondrijden, dus dat er dingen aan vervangen moesten worden was al gauw duidelijk…
Er waren best wel wat dingen mee aan de hand. Dingen die vooral te maken hadden met slecht onderhoud, of gewoon onbewuste verwaarlozing. Met onbewust bedoelen we: ellende die je pas ziet als je een plafondje los haalt (‘waarom lekt het hier eigenlijk’) en een behangetje die prima vast bleef zitten in een warme winterstalling– maar niet meer na een paar maanden in de regen. (Sorry liefhebbers, Bertus staat nog steeds poedeltjenaakt in de kou zonder jasje. Maar als hij het verdient (letterlijk) dan krijgt ook hij een dakje!)
We beginnen bij het begin! Bertus was hartstikke wit. Zo wit, dat hij bijna licht gaf. Ja sorry Bertus, we vonden je gewoon niet mooi. Eigenlijk wel gewoon saai ook. En wij wilden retro. Ik had me al even aangemeld op het T3 Liefhebbers forum op facebook, en zo kwam ik achter de naam van Douwe en Marcel van T3 Roestherstel, Michel van Wagenfolks en nog een aantal andere, zo bleek later, onmisbare mannen in ons project naar Bertusperfectie. Samen met Marcel hebben we Bertus gestript, geschuurd en gelakt. Het was een mega project, maar oh wat mocht het resultaat er zijn!
In de tussentijd is hij ook ‘even’ langs Douwe geweest, de man die al heel wat slijp- en lasuurtjes in Bertus heeft zitten. Bertus kreeg een neuscorrectie (roest), nieuwe instapjes (roest), een halve nieuwe schuifdeur (roest), 5 nieuwe raamsponningen (roest), en eh ja, nog iets met… roest.
Bertus zijn stoelen zagen er niet uit. De bekleding was letterlijk met tape aan elkaar vastgeplakt, en waar er nog stof zat was die zowat doorzichtig. Na even speuren heb ik een liefhebber kunnen vinden die deze stoelen in een mum van tijd omtoverde tot een prachtige set zetels! Danny uit Apeldoorn doet vaker van deze klussen, is het niet een enorme verbetering?
Dan ‘even’ over die eerdergenoemde lekkage… Er zat een deuk in het dak, daar waren we al snel achter. De lekkage die dit ooit heeft veroorzaakt was pas zichtbaar nadat we het plafond in de binnenkant eraf trokken, want dat het nogal kraakt als je erin port is niet zo’n goed teken. Dit kwam eruit:
Het moge duidelijk zijn: dit was niet zo best. Onszelf maar vooral onze huurders in een camper laten slapen met schimmel in het plafond? No way! Gelukkig is mijn vader super handig, dat zal je in dit verhaal vaak genoeg gaan zien. Het dakraam is eruit gesloopt en die heb ik opnieuw voorzien van een schoon horrengaasje, mijn vader verwijderde alle kitresten (ja de taakverdeling is wat oneerlijk hè?) en mijn moeder begon in dit stadium te hinten naar ‘een enkeltje marktplaats’.
Van houten planken heeft mijn vader vervolgens mallen gemaakt om te zien hoe de nieuwe spantjes gevormd moesten worden. Hiermee kon hij dan zo naar de lasser, die ze exact over kon nemen.
Dit kwam nogal precies natuurlijk. Maar er kwamen 3 prachtige aluminium spanten bij de lasser vandaan, deels hol deels massief, en samen met de nieuwe, frisse isolatie was Bertus weer ready voor een nieuw plafond!
Dat zat als een huis. We hadden al latjes ingeslagen, die mijn moeder en ik allemaal voorzien hebben van een prachtige laklaag, nou nee, 3 prachtige laklagen:
Dit was echt een enorme klus. En de ene klus brengt de andere weer voort, en het één moet gebeuren vóór het ander, anders loopt alles in de soep. Maar, daar ga ik hier echt niet teveel over uitweiden, want dat gaat ons klanten kosten. Dus hier weer wat foto’s van de klus!
Dat ging super goed, en we waren enorm tevreden. Tot het een ander seizoen werd. De latjes gingen werken, zo dachten we althans. Wat wel raar was, want hoe kan dat nou met hardhouten latjes die al een jaar buiten liggen en 3 laklagen hebben, en waarom alleen degene op het plafond, en niet die aan de zijkanten? Na een tijdje kwamen we erachter dat het niet de latjes waren maar het holle gedeelte van de aluminium spantjes die was gaan uitzetten en krimpen… Aiiii! Beginnersfout? Sowieso doodzonde, want dit betekende: alles eraf, en elk latje opnieuw bevestigen, maar dan met flinke zelftappers. De klussers onder ons hebben wel een beetje een idee wat een werk dit is geweest!
In de tussentijd is ook alle elektra in Bertus’ woongedeelte vervangen. Jacobus houdt net als wij van oldtimers, en heeft als specialisme dat hij originele elektra kan herstellen zodat alles weer veilig is. Na grondig onderzoek bleek alles niet alleen niet meer zo up-to-date te zijn, maar ook niet geheel veilig. Alles moest dus maar op de schop, en Bertus heeft een poosje bij Jacobus gelogeerd. Het resultaat mag er ook hier weer zijn, alles apart gezekerd, een nieuw relais, USB aansluitingspunten, een battery protector (zo komt de huishoudaccu nooit onder een bepaald voltage zodat hij langer goed blijft), gasmelders, alle bedrading vervangen, alle verlichting vervangen door led, sfeervolle dimbare ledbalken geïnstalleerd, een vaste acculader, etc. Wat we vooral het belangrijkst vinden is dat het weer veilig is!
Over veiligheid gesproken. Deze camper heeft een LPG gastank onder de bus hangen. Ideaal, want met een volle tank kun je weken koken en de koelkast koud houden. Het is goedkoop, en erg makkelijk. Maar, was het wel veilig? Ik heb stad en land afgebeld hoe het zit met de officiële regelgeving omtrent gastanks en wanneer deze eigenlijk vervangen moeten worden, of wanneer je met keuren toekan. Ik vond een specialist in de buurt, en die heeft de hele boel doorgemeten, slangen vervangen, drukregelaar vernieuwd. Dus dit was ook weer in orde! Een andere specialist heeft de koelkastbrander een flinke opfrisbeurt gegeven en alles nogmaals gecheckt, en alles is goed verklaard. Maar, wij zouden de Klaassens niet zijn als we niet het zekere voor het onzeker zouden nemen: we hebben ook een 3gasmelder laten installeren!
Maar, dan zijn we er nu toch wel? Hopelijk? Neen! Bertus had ook nog een sneu beschimmeld behangetje na een herfst buiten staan weet je nog? En raad eens wie géén behangers zijn? Juist, wij hier. Maar, de hoe-moeilijk-kan-dat-zijn-mentaliteit is soms erg aanwezig bij ons en we besloten het zelf te proberen. Dit was een heel geëxperimenteer met lijmen en technieken. Een plaatselijke meubelstoffeerder (wel een pro dus) was zo vriendelijk de gewenste stof voor ons te bestellen en gratis tips mee te geven, en hiermee gingen we optimistisch aan de slag!
Maar op een gegeven moment hadden we de juiste lijmsoort en bedachten we een plan, de volgorde is hierin erg belangrijk bleek wel. Ontvetten, inspuiten dubbelzijdig (niet te veel niet te weinig), temperatuur was belangrijk (gelukkig was Wagenfolks zo lief ons dit in hun werkplaats te laten doen zodat we droog stonden) en dan was er nog de föhn-techniek, onmisbaar. Uiteindelijk is het gelukt! Niet perfect, maar voor amateurs als wij: dikke prima.
Ik geloof dat we eindelijk zijn aangekomen bij de kleine klusjes, zoals nieuwe deurkaarten:
En een origineel 2e hands Paulchen fietsenrek + accessoires kopen, laten ontlakken, zandstralen, poedercoaten en lakken:
We hebben veel gedoe gehad met lekkage, en Michel van Wagenfolks heeft ons enorm geholpen met de diagnostiek en oplossingen.
De motor en al het andere technische had natuurlijk ook dingen die vernieuwd moesten worden, en naast het nodige jaarlijkse onderhoud komt Marcel geregeld langs voor klusjes:
Als kers op de taart krijgt Bertus elk jaar een heerlijke poetsbeurt van de heren en dames van De Poetsfabriek:
Bertus is inmiddels dus kind aan huis bij deze heren, en dat zal blijven zolang wij het geduld (en de moneys) kunnen opbrengen liefdevol voor onze Bertus te blijven zorgen. En… zolang er natuurlijk huurders zijn! We hopen dat jullie genoten hebben van dit verhaal, het is toch leuk om terug te lezen wat voor avonturen we allemaal al beleefd hebben met dit oude campertje. Al voelde het soms wel alsof we aan een onmogelijke taak begonnen waren…
Maar het resultaat mag er zijn, vind je ook niet?
Bedankt voor jullie aandacht!